Բարեկենդանի և տեառընդաջի ծեսերը

Ողջուն կրկին ես Զոյան ։ Ես ասել էի ,որ մենք նորից կհանդիպենք ։ ես մի քիչ կզրուցեմ Ազատան գյուղի ծեսերի և իմ իպավորությունների մասին ։ Մենք շատ անհամբեր կրկնում եինք ճանապարհին մեր բառերը ։ Մենք հասանք Սբ․ Ստեփանոս եկեղեցին այնտեղ Ընկեր Սեդայի մասնակցության մենք եկեղեցում կարճամետրաժ ժամերգություն արեցինք և գնացինք կիրակնօրյա դպրոց որտեղ մեզ դիմավորեցին շատ լավ տրամադրությամբ ծիսական սեղանով և այլն ։ Մենք արեցինք մեր ծեսերը , խաղացինք տարբեր խաղեր և խոսեցինք մի շատ հետաքրքիր բանի մասին , որ դարեր առաջ Պարսիկները գողացան մեր զանգը , բայց մենք կարողացել ենք վերցնել միայն նրա լեզվակը որի զանգվածը 72 կգ է։ Պարսիկները զանգը գցել էին մոտակա գետը ։ Դրանից հետո Ազատանցիները վերցնելով քարեր դեն էին նետում վոր լսեն այդ զանգի ձայնը ։ Հետո այնքան քար կար այդ զանգի վրա որ զանգը լրիվ սկել էր ։ Այսքանն էր իմ պատրաստած նյութը ստեսություն կհանդիպենք ։